Het blijft een spannende beslissing of je moet ingrijpen in een zwangerschap die gecompliceerd wordt door een chronische hypertensie, mogelijk gecompliceerd met zwangerschapshypertensie.

Hutcheon JA, Lisonkova S, Magee LA et al. Optimal timing of delivery in pregnancies with pre-existing hypertension.
BJOG 2010 Nov 4. doi: 10.1111/j.1471-0528.2010.02754.x.
Directe link naar de samenvatting in BJOG.

Het blijft een spannende beslissing of je moet ingrijpen in een zwangerschap die gecompliceerd wordt door een chronische hypertensie, mogelijk gecompliceerd met zwangerschapshypertensie. Je moet het risico afwegen dat het kind ineens overlijdt als je niet ingrijpt, tegen het risico van neonatale sterfte en morbiditeit als je ingrijpt. In de Verenigde Staten werden tussen 1995 en 2005 171.669 eenlingzwangerschappen geanalyseerd met een zwangerschapsduur van 36-41 weken, die niet gecompliceerd werden door andere risicofactoren. De primaire uitkomstmaat was doodgeboorte, neonatale mortaliteit en ernstige neonatale morbiditeit (neonatale convulsies, respiratoire problemen en een Apgar score ≤ 3). Het risico op doodgeboorte bleek stabiel tussen 36 en 38 weken: 1 per 1000 zwangerschappen. Daarna was er een toename in doodgeboorte met een maximum van 3,5 per 1.000 bij 41 weken. De neonatale mortaliteit en ernstige morbiditeit vertoonden een tegengesteld beeld: als er ingeleid werd bij 36 weken was de prevalentie 137 per 1.000 en bij 38 weken 26 per 1.000 kinderen. Voorbij de 39 weken stabiliseerde het risico. Het doen van een sectio caesarea bleek het meest risicovol bij 41 weken zwangerschap (32,1%); het minst bij 38 weken (22,4%) en bij 36 weken bedroeg het risico 28%.

De onderzoekers concluderen dat het optimale punt van ingrijpen bij vrouwen met een door chronische hypertensie gecompliceerde zwangerschap ligt bij 38-39 weken, als de afweging wordt gemaakt van de risico’s voor het kind om dood te gaan of ernstige neonatale morbiditeit op te lopen.