Late hyperemesis gravidarum heeft meer risico’s
Bolin M, Akerud H, Cnattingius S et al. Hyperemesis gravidarum and risks of placental dysfunction disorders: a population-based cohort study. BJOG 2013;120:541–547. DOI: 10.1111/1471-0528.12132 Directe link naar de gratis full text versie van het artikel Een abnormale placentatie wordt geassocieerd met pre-eclampsie, solutio placenta en small for gestational age (SGA). Het hormoon hCG speelt een rol in dit proces en door een abnormale placentatie zien we soms ook hogere hCG-waarden in het tweede trimester van de zwangerschap. Hyperemesis gravidarum (ernstig zwangerschapsbraken) is een complicatie die gerelateerd is aan hoge hCG-spiegels. Hyperemesis met opname komt voor bij 0,5-3% van alle zwangerschappen. In deze studie werd uit het Swedisch Medical Birth Register (MBR) de associatie onderzocht tussen hyperemesis en een dysfunctie van de placenta. Een onderscheid werd gemaakt tussen vroege (<12 weken) en late hyperemesis (12-21 weken). Uit de database werden van 1997 tot en met 2009 alle eenlingzwangerschappen van ≥ 22 weken bestudeerd (n=1.156.050). De uiteindelijke onderzoeksgroep bestond uit 1.155.033 zwangeren, waarvan 12.270 met hyperemesis (1.1%) vóór de 22 weken. Moeders die in het eerste trimester opgenomen werden met hyperemesis waren ouder, vaker multiparae, BMI < 25 ,rookten niet, in verwachting van een meisje en van niet-Noorse afkomst dan moeders die in het tweede trimester opgenomen werden. Hyperemesis < 12 weken (n= 10.186) is geassocieerd met (vroege) pre-eclampsie (OR 1.17; 1.02-1.34). Hyperemesis 12-21 weken (n=2.084) is geassocieerd met vroege pre-eclampsie (OR 2.09; 1.38-3.16), solutio placenta (OR 3.07; 1.88-5.00) en een 39% hoger risico op SGA. Er is geen associatie gevonden tussen hyperemesis en mortaliteit van een kind.