De nieuwe echotechnieken winnen snel terrein. In 2013 schreven we over het Groningse promotieonderzoek van Els de Jong-Pleij, naar het gebruik van 3D-echografie om het gezichtsprofiel van foetussen beter te kunnen vaststellen, en zo bijvoorbeeld markers voor down-syndroom te kunnen identificeren voor de geboorte.

Het nieuwe proefschrift van Bauke Adriaanse gaat over het opsporen van hartafwijkingen bij ongeboren baby’s met behulp van een 4D-echo. Dat is feitelijk een 3D-echo waaraan de dimensie ‘tijd’ is toegevoegd. Het hart van ongeboren baby’s kan zo vanuit alle richtingen worden beoordeeld, zonder dat de foetus er zelf voor aanwezig hoeft ze te zijn. Ook kan de volledige hartcyclus worden bekeken en beoordeeld. De 4D-echo kan helpen bij het opsporen van hartafwijkingen die nu vaak onopgemerkt blijven bij de gebruikelijke 2D-echo rond 20 weken. Hierdoor kan voorkomen worden dat de pasgeborene niet of te laat de juiste behandeling krijgt en zelfs kan komen te overlijden.

Adriaanse toont in haar onderzoek aan dat hartkleppen van ongeboren kinderen te beoordelen zijn aan de hand van een 4D-echo. Om te bepalen of de afstand tussen de hartkleppen bij de ongeboren baby afwijkend is, moet eerst bekend zijn wat de afstand is bij kinderen met een gezond hart. Tot nu toe lieten andere onderzoekers verschillende normaalwaarden zien. Dit verschil is te verklaren met de 4D-echo. “We ontdekten dat het bepalen van het juiste snijvlak van het hart van groot belang is om de afstand tussen de hartkleppen adequaat te meten. Zodoende hebben we een nieuw meetprotocol ontwikkeld zodat alle echoscopisten de meting op de juiste en dezelfde manier uitvoeren. Ook blijkt uit ons onderzoek dat de afstand tussen de hartkleppen varieert per type hartafwijking; dit geeft ons inzicht in de ontwikkeling van het hart en het ontstaan van hartafwijkingen,” aldus Adriaanse.

Directe link naar het volledige proefschrift op Kennispoort Verloskunde.
LET OP: U moet eerst inloggen om de PDF’s van de proefschriften te kunnen downloaden.