Yvonne Kuipers start in november als Professor of Midwifery bij Edinburgh Napier University. Kuipers combineert haar aanstelling in Antwerpen met haar nieuwe benoeming in Edinburgh. Ze zwaait af als hoofddocent verloskunde bij Hogeschool Rotterdam, Instituut voor Gezondheidszorg, Verloskunde Academie Rotterdam en Kenniscentrum Zorginnovatie.

In 2014 startte zij in Rotterdam om samen met docent-onderzoekers, onderzoek met onderwijs en praktijk te verbinden. Woman-Centered Care is een speerpunt van de opleiding Verloskunde. Door haar vertrek in Rotterdam neemt Yvonne ook afscheid als redactielid van Kennispoort Verloskunde. Vier vragen aan Yvonne Kuipers.

Wat verbindt jou en deze Schotse universiteit?

‘Deze universiteit heeft de evaluatie uitgevoerd van ‘The best start’, een vijfjaren plan voor kwaliteitsverbetering van de Schotse geboortezorg gericht op woman-centred care en daarbij passende zorgmodellen en-strategieën. Voorafgaande aan ‘The best start’ heb ik een gesprek gehad bij het Schotse ministerie van gezondheidszorg om over de evaluatie van ‘The best start’ te praten. Napier University werd toen aangewezen als evaluatiepartner. Dat ik nu daar mag helpen om weer verder te bouwen, lijkt bijna voorbestemd te zijn’

Wat kunnen Nederlandse zorgverleners in de geboortezorg leren van Schotse verloskundigen?

‘Voor de Schotse vroedvrouw is de relatie met de vrouw van mens-tot-mens – de kern van woman-centred care – min of meer vanzelfsprekend. Wat ik heb gezien is dat vroedvrouwen, bijna onvoorwaardelijk, bereid zijn deze relatie aan te gaan en dat vrouwen dit verwelkomen. Op de een of andere manier zijn Schotse vroedvrouwen niet bang zichzelf kwetsbaar op te stellen of zichzelf als kwetsbaar te zien, gelijk iedere zwangere/barende vrouw. Zolang je verbinding aangaat met een ander, de mening van een ander belangrijk voor je is en je kan raken als mens en als professional, en je jezelf als (vroed)vrouw in een (helaas nog steeds) paternalistisch gezondheidsstelsel beweegt, ben je kwetsbaar. Dat geldt voor iedere (vroed)vrouw waar ter wereld en dat brengt uitdagingen met zich mee.’

Waaraan wil je bijdragen?

‘Er zijn ambassadeurs nodig om het gedachtengoed over de vrouw-vroedvrouw relatie te dragen omdat dit kan bijdragen aan humanisering, aan een duurzame generatie moeders en een duurzame generatie vroedvrouwen. Daar zal ik me voor inzetten; enerzijds omdat ik hier in geloof, anderzijds omdat onderzoek dit aantoont maar het wetenschappelijk onderzoek ook nog lang niet compleet is. Daarnaast heeft Groot-Brittannië een solide positie in het internationale verloskundig onderzoeksdomein dus dat helpt. Ondanks Brexit is een blijvende samenwerking met de EU belangrijk voor het Europese verloskundig onderzoek. De combinatie tussen mijn werk in Antwerpen en in Edinburgh is voor mij een logisch gevolg.’

Schotland. Terug van weggeweest?

‘In 2001 studeerde ik af als verloskundige in Schotland. Na het runnen van een solo- en later duo praktijk in Nederland ben ik teruggegaan naar Schotland waar mijn carrière als docent en onderzoeker begon. Mijn kinderen zijn alle drie ten dele opgegroeid in Schotland. Ik ga terug naar Schotland, na er elf jaar te zijn weggeweest – maar met blijdschap in mijn hart. De mensen die mij een beetje beter kennen, weten dat Schotland een bijzondere plek is voor mij waar ik en mijn kinderen diep mee verbonden zijn. Haste ye back.’