Tijdens zwangerschap en geboorte komen cliënten regelmatig in aanraking met verwijzing naar andere zorgverleners. Verwijzingen kunnen leiden tot ontevredenheid met zorg. Deze Nederlandse kwalitatieve studie exploreert waarom een verwijzing de kwaliteit van zorg negatief beïnvloedt.

De onderzoekers bestudeerden 17 geschreven verhalen van vrouwen die tijdens de zwangerschap, bevalling of in de postnatale periode verwezen werden. Participanten werd gevraagd hun persoonlijke ervaring van de verwijzing te beschrijven; wat er gebeurde en hoe zij zich daarbij voelden, wat indruk maakte (positief of negatief) en welke herinneringen het sterkst waren bijgebleven.

De onderzoekers identificeerden vier verschillende verhaallijnen:

De eerste verhaallijn Onzekerheid vertelt het verhaal van primigravidae met een gecompliceerde zwangerschap verwezen van de eerste naar de tweede lijn. De participanten voelden zich onzeker en hadden een sterke behoefte om hun zorgen te bespreken. In de relatie met de eerste lijn verloskundige konden zij hun zorgen kwijt; in de tweede lijn niet of minder.

De verhaallijn Gestroomlijnde verwijzing vertelt het verhaal van multiparae met een eerdere negatieve ervaring met het verloskundig systeem. De cliënt nam zelf een actieve rol in om dit keer een positieve ervaring te bewerkstelligen. Er was sprake van een goede overdracht met wederzijds vertrouwen tussen de zorgverleners en de relatie tussen vrouw en zorgverlener werd gekenmerkt door participatie, informatievoorziening en dialoog.

De verhaallijn Disconnectie vertelt het verhaal van de vrouw die belang hecht aan de relatie met haar verloskundige en behoefte heeft aan deze verbinding. Na verwijzing ervoer zij niet dezelfde verbinding met de ‘nieuwe’ hulpverlener. De vrouw vergeleek beide hulpverleners continue; altijd in het voordeel van de verwijzende verloskundige. Het was de verandering van de situatie en het gemis aan verbinding die onvrede veroorzaakte.

De laatste verhaallijn In controle vertelt het verhaal van multiparae die alles in het werk wil stellen om haar bevallingsplan tot uitvoering te brengen. De verwijzing werd geïnitieerd door de cliënt zelf omdat haar huidige zorgverlener niet de zorg kan of wil leveren zoals de cliënt deze voor ogen had om haar plan ten uitvoer te brengen.

De auteurs concluderen dat communicatie en een goede relatie met aandacht voor onzekerheid en eerdere ervaringen, een gestroomlijnde overdracht en ervaren van autonomie bijdraagt aan positieve ervaringen rondom verwijzing.