Samenvatting
Uit vier gerandomiseerde onderzoeken en evenveel hierop uitgevoerde meta-analysen blijkt een significante reductie van hersenverlamming (cerebral palsy) met 32% na het toedienen van magnesiumsulfaat voorafgaand aan een preterme partus. Het pathofysiologisch werkingsmechanisme is niet volledig ontrafeld; vermoed wordt een invloed op het inflammatoire proces, zowel bij de moeder als de foetus, en op de downregulatie van de neuronale prikkeling. Na langdurige toediening in hoge dosis bestaan ernstige maternele en neonatale nevenwerkingen, deze laatste op het gebied van spiertonus, osteoporose en specifieke cerebrale letsels. Bij toediening gedurende minder dan 48 uur aan een standaard dosis van één gram/uur en een oplaaddosis van vier gram wordt de toxische hoeveelheid niet bereikt. Amerikaanse, Canadese en Australische richtlijnen adviseren het gebruik van intraveneus magnesium bij elke dreigende partus beneden 32 weken. Het ‘number needed to treat’om één hersenverlamming te voorkomen, ligt tussen 15 en 35. Openstaande vragen blijven het optimale doseerschema, het al of niet gebruiken van herhaalde dosissen wanneer de partus succesvol is uitgesteld en een mogelijke vertekening van de resultaten door een te optimistische inschattijd van de random error bij meta-analysen. Een RCT die meerdere toedieningsschemata vergelijkt en een individual patiënt data meta-analyse zullen deze vragen mogelijk beantwoorden.