Deze studie onderzocht kenmerken van ouders, zuigelingen en opvoedingswijzen die verband houden met een vertraagde respons op huilen van zuigelingen tijdens het eerste levensjaar. Daarnaast observeerden de onderzoekers in een subgroep van moeder-kind paren verbanden tussen vertraagde respons op huilen van kinderen en moeder-kind interacties en hechting.

In de Canadese APrON-studie vulden moeders vragenlijsten in tijdens het eerste levensjaar van het kind (n = 1.826). Een van de vragen was: “Heeft u ooit geprobeerd uw kind te laten uithuilen?” Wanneer moeders hier “Ja, soms” of “Ja, regelmatig” op antwoordden, zagen de onderzoekers dit als vertraagde respons. Daarnaast nam een subgroep van moeder-kind paren (n = 137) deel aan observaties van moeder-kind interacties op de leeftijd van 6 maanden en van moeder-kind hechting bij 20 maanden.

Vertraagde respons neemt significant toe tijdens het eerste levensjaar. Van de moeders rapporteert 23%, 45% en 61% dit bij, respectievelijk, 3, 6 en 12 maanden. De duur van het huilen neemt ook significant toe: van gemiddeld 18 minuten bij 3 maanden naar 23 minuten en 25 minuten bij 6 en 12 maanden.

Vertraagde respons als strategie om met een huilende baby om te gaan heeft verband met kenmerken van de moeder (blank, hoger inkomen), kenmerken van de zuigeling (in vergelijking met andere baby’s meer problematisch gedrag bij 3 maanden en minder problematisch gedrag bij 12 maanden), slaapomstandigheden (zuigelingen die alleen slapen) en geruststellende strategieën van ouders (minder vaak het kind in bed nemen, knuffelen of het huilende kind dragen). Er is geen verband tussen vertraagde respons en observationele metingen van maternale sensitiviteit of gehechtheid van het kind aan de moeder.

De onderzoekers concluderen dat bij selectief gebruik en als reactie op de specifieke behoeften en kenmerken van het kind vertraagde respons problematisch gedrag kan verminderen en dat het de sociaal-emotionele ontwikkeling van het kind niet schaadt.