In 1984 dienden mijn collega’s en ik een onderzoeks -voorstel in om ‘de episiotomie’ te onderzoeken in de eerste Noord Amerikaanse gerandomiseerde en gecon-troleerde trial over dit onderwerp. Gedurende het tien -jarige proces van concept-idee tot publicatie zijn wegeconfronteerd met het model van denken waarin debaring als een pathologisch proces wordt gezien en deepisiotomie als een kleine routine ingreep die nauwelijksconsequenties heeft. Sommige recensenten vonden het onderwerp onbelang-rijk, anderen beschouwden de studie juist als belangrijken goed opgezet. De spanning tussen deze inzichten ende plek van de episiotomie in een breder kader van ver-loskundige zorg – en later het verband met de discussieover sectio’s op moederlijk verzoek- vormt de grondslagvan dit artikel.Mijn inzichten betreffende de episiotomie zijn gevormdin Ethiopië in de vroege jaren zestig van de vorige eeuw.Ik werkte daar samen met vroedvrouwen die baringenbegeleidden zonder routinematige episiotomie. Eenmaalterug in Montreal heb ik de manier van werken zoals ikin Ethiopië had geleerd, geïntroduceerd bij de verlos -kundige groep van onze huisartsenpraktijk. Onze praktijkhad minder dan 20% episiotomieën, terwijl in de zieken-huizen 60% het gemiddelde was en meer dan 80% vande eerstbarenden een episiotomie kreeg.