De laatste jaren is in de media veel aandacht geweest
voor de doula. Het is dan ook niet ondenkbaar dat een
verloskundige geconfronteerd wordt met de aanwezigheid
van een doula tijdens een zwangerschap en partus.
Er zal in die situatie een balans gevonden moeten worden
tussen het werk van de verloskundige en dat van de
doula. Naar deze balans en de mening van verloskundigen
over de aanwezigheid van een doula is echter nog
weinig onderzoek gedaan.
Onderzoek heeft aangetoond dat continue begeleiding
door een doula effectief is[1]. Continue ondersteuning
vermindert het aantal interventies[2,3,4,5] en beïnvloedt de
ervaring van vrouwen rondom de baring positief[2,4]. Bij
nulliparae duurt de baring significant korter en vermindert
het gebruik van oxytocine[3,4]. Het aantal sectiones
caesareae en kunstverlossingen vermindert significant[2,3,4]
en ook de vraag om pijnbestrijding neemt significant af[2,5].
Daarnaast uiten vrouwen na continue ondersteuning
postpartum significant minder gevoelens van onvrede
over de partus[2,4].
De KNOV onderkent het wetenschappelijk bewezen nut
van continue baringsondersteuning in haar standaard
‘Niet Vorderende Ontsluiting’[6]. Hoewel zij de verwachting
uit dat de ondersteuning door de verloskundige en de
eigen partner meestal voldoende zal zijn, is de aanbeveling
opgenomen om in sommige gevallen aanvullende ondersteuning
in te zetten. Als voorbeeld wordt de doula
genoemd[6]. Een doula is een (on)getrainde leek die ouders
tijdens zwangerschap, partus en kraambed op een niet
medische manier ondersteund. Het woord doula is van
oorsprong Grieks en betekent ‘dienende vrouw’[7].
Uit een onderzoek door Maher, uitgevoerd in 2003 in
Australië, is gebleken dat het inzetten van doula’s tijdens
een baring kan resulteren in een verhoging van de werkdruk
voor verloskundigen. Ook zou het een verhoging
van stress voor de verloskundige geven[8]. Berg et al. heeft
een kwalitatief onderzoek gedaan naar de ervaringen
van barenden met doula’s[9]. Uit dit onderzoek komt naar
voren dat er overlap kan ontstaan tussen de taken van de
verloskundige en die van de doula. De uitdaging voor de
verloskundige is in deze dan ook om de barende te ondersteunen
in samenwerking met de doula en een eventuele
partner van de barende. In deze studie worden de
opvattingen van eerstelijns verloskundigen in Nederland
verkend over doula´s bij een thuispartus van een primipara.

Om de onderzoeksvraag te beantwoorden is gekozenvoor een focusgroeponderzoek.Veel verloskundigen denken dat ze minder voldoeningzullen halen uit een partus als er ook een doula aanwezigis die de emotionele ondersteuning verzorgt. De emotioneleondersteuning wordt gezien als een van demooiste en grootste onderdelen van het verloskundigevak en het niet vervullen van die taak als het nalaten vaneen deel van je werk als verloskundige. Daarnaast geefthet merendeel van de verloskundigen aan dat duidelijkescheidslijnen ten aanzien van verantwoordelijkheid vanbelang zijn; er moet één kapitein op het schip zijn.